خشم یک هیجان مثل شادی و ناراحتی است که در همه انسان‌ها وجود دارد. بیرونی کردن این خشم است که به‌عنوان پرخاشگری از آن یاد می‌شود. به عبارتی اگر خیال می‌کنید پرخاشگری و خشم با درگیری فیزیکی و نسبت دادن کلمات ناشایست، یکی است سخت در اشتباه هستید. پرخاشگری بعد بیرونی و رفتاری خشم است که فرد آن را در محیط بیرون از خود نشان می‌دهد. دکتر مراد عبدی روان‌شناس ساکن محله شریعتی شمالی این جملات را می‌گوید و می‌افزاید: «خشم با توجه به شخصیت و موقعیت افراد متفاوت است. ممکن است با خود واکنش لجبازی را به همراه داشته باشد یا فرد شروع به طعنه زنی کند. در این حالت فرد خشم خود را با تحقیر کردن دیگران، متلک گفتن و برچسب زدن توسط یکی از طرفین بروز می‌دهد. هدفی که با طعنه‌زنی دنبال می‌شود کوچک کردن طرف مقابل برای بزرگ جلوه دادن شخصیت طعنه زننده است.»
آقای عبدی ( متخصص ) درباره واکنش قهر می‌گوید: «قهر شکل دیگری از بروز خشم است که اغلب توسط افراد پرتوقع انجام می‌شود و علت بروز آن کنترل هرچه بیشتر فرد مقابل است. در این نوع بروز خشم، فردی که قهر کرده رفتار سردی از خود نشان می‌دهد، محبت نمی‌کند و به طرف مقابل بی‌توجه است. تفاوت این 3 شکل بروز خشم با نوع چهارم این است که 3 شکل نخست تقریباً در لفافه صورت می‌گیرند در حالی‌که «خصومت»، نشان دادن احساس خشم به‌صورت آشکار است. نشانه بروز خشم به‌صورت خصومت است. اما شکلی از خشم که کاملاً مستقیم نسبت به طرف مقابل اعمال می‌شود «پرخاشگری» است. فرد پرخاشگر به طور مستقیم و به‌صورت کلامی و فیزیکی با طرف مقابلش درگیر خواهد شد. فرو خوردن خشم می‌تواند برای بدن عوارض بدی به همراه داشته باشد و باعث ابتلا به انواع بیماری‌ها از جمله افسردگی شود و تبدیل شدن خشم به پرخاشگری و بروز آن نیز می‌تواند باعث آزار رساندن به خود شخص و دیگران شود. این در حالی است که اگر افراد بدانند که با بروز خشم چه فرایندی در بدن آنها رخ می‌دهد برای مقابله با این هیجان، شروع به یادگیری مهارت کنترل خشم می‌کنند.»
او می‌گوید: «نخستین قدم، یادگیری مهارت کنترل خشم است. بعد از خشمگین شدن اول کمی مکث کنید. بعد از آن قطعاً گزینه‌های بهتری برای تبدیل خشم خود و بروز آن پیدا خواهید کرد. اغلب افراد در شرایط خشم نخستین گزینه را به کار می‌گیرند؛ عکس‌العمل درستی نشان نمی‌دهند و از کلمات و جمله‌های ناشایست استفاده می‌کنند.» او معتقد است برقراری ارتباط صحیح، یک مهارت است که افراد باید در مورد آن آموزش ببینند و این آموزش‌ها سن و موقعیت خاصی را نمی‌طلبد. بیان خشم با صحبت کردن و رابطه کلامی مناسب می‌تواند راهکار مناسبی برای کنترل خشم باشد.
آقای عبدی ( متخصص ) درباره واکنش قهر می‌گوید: «قهر شکل دیگری از بروز خشم است که اغلب توسط افراد پرتوقع انجام می‌شود و علت بروز آن کنترل هرچه بیشتر فرد مقابل است. در این نوع بروز خشم، فردی که قهر کرده رفتار سردی از خود نشان می‌دهد، محبت نمی‌کند و به طرف مقابل بی‌توجه است. تفاوت این 3 شکل بروز خشم با نوع چهارم این است که 3 شکل نخست تقریباً در لفافه صورت می‌گیرند در حالی‌که «خصومت»، نشان دادن احساس خشم به‌صورت آشکار است. نشانه بروز خشم به‌صورت خصومت است. اما شکلی از خشم که کاملاً مستقیم نسبت به طرف مقابل اعمال می‌شود «پرخاشگری» است. فرد پرخاشگر به طور مستقیم و به‌صورت کلامی و فیزیکی با طرف مقابلش درگیر خواهد شد. فرو خوردن خشم می‌تواند برای بدن عوارض بدی به همراه داشته باشد و باعث ابتلا به انواع بیماری‌ها از جمله افسردگی شود و تبدیل شدن خشم به پرخاشگری و بروز آن نیز می‌تواند باعث آزار رساندن به خود شخص و دیگران شود. این در حالی است که اگر افراد بدانند که با بروز خشم چه فرایندی در بدن آنها رخ می‌دهد برای مقابله با این هیجان، شروع به یادگیری مهارت کنترل خشم می‌کنند.»
او می‌گوید: «نخستین قدم، یادگیری مهارت کنترل خشم است. بعد از خشمگین شدن اول کمی مکث کنید. بعد از آن قطعاً گزینه‌های بهتری برای تبدیل خشم خود و بروز آن پیدا خواهید کرد. اغلب افراد در شرایط خشم نخستین گزینه را به کار می‌گیرند؛ عکس‌العمل درستی نشان نمی‌دهند و از کلمات و جمله‌های ناشایست استفاده می‌کنند.» او معتقد است برقراری ارتباط صحیح، یک مهارت است که افراد باید در مورد آن آموزش ببینند و این آموزش‌ها سن و موقعیت خاصی را نمی‌طلبد. بیان خشم با صحبت کردن و رابطه کلامی مناسب می‌تواند راهکار مناسبی برای کنترل خشم باشد.
نوشتن دیدگاه